การเพิ่มสารยับยั้งดาโรลูตาไมด์ที่ยับยั้งตัวรับฮอร์โมนแอนโดรเจนในการบำบัดด้วยการกีดกันแอนโดรเจนและเคมีบำบัดช่วยยืดอายุการอยู่รอดของผู้ชายที่เป็นมะเร็งต่อมลูกหมากที่ไวต่อฮอร์โมนในระยะแพร่กระจาย โรคที่ถึงแก่ชีวิตได้ในกรณีส่วนใหญ่ การรักษามาตรฐานสำหรับผู้ป่วยมะเร็งต่อมลูกหมากระยะแพร่กระจายที่ไวต่อฮอร์โมน รวมถึงการเติมโดซิแทกเซล

ยาเคมีบำบัดหรือตัวยับยั้งเส้นทางรับฮอร์โมนแอนโดรเจนในการบำบัดด้วยการกีดกันแอนโดรเจน โดยสองการรักษาหลังจะลดผลกระทบของฮอร์โมนแอนโดรเจน เช่น ฮอร์โมนเพศชาย การทดลองทางคลินิกที่รวมการรักษาทั้งสามแบบได้ก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ขัดแย้งกัน เพื่อความชัดเจน ผู้วิจัยสุ่มผู้ป่วย 1,306 รายที่เป็นมะเร็งต่อมลูกหมากที่ไวต่อฮอร์โมนในระยะแพร่กระจายในอัตราส่วน 1:1 เพื่อรับ darolutamide หรือยาหลอก ซึ่งเป็นตัวยับยั้งการรับฮอร์โมนแอนโดรเจนในช่องปาก ร่วมกับการกีดกันแอนโดรเจน การบำบัดและ docetaxel อัตราการรอดชีวิตในทั้งสองกลุ่มถูกเปรียบเทียบหลังจากผู้ป่วย 533 รายเสียชีวิต ผู้ป่วยได้รับการติดตามเป็นเวลาประมาณ 3.5 ปี และผู้ที่ได้รับดาโรลูตาไมด์มีความเสี่ยงที่จะเสียชีวิตในช่วงเวลานั้นต่ำกว่า 32.5% เมื่อเทียบกับผู้ป่วยที่ไม่ได้รับดาโรลูตาไมด์ ผู้ป่วยที่รับประทานดาโรลูตาไมด์ยังมีความล่าช้ามากขึ้นในการพัฒนามะเร็งต่อมลูกหมากที่ดื้อต่อการตัดอัณฑะ (ซึ่งไม่ตอบสนองต่อการรักษาที่ลดฮอร์โมนเทสโทสเตอโรน) ความเจ็บปวด และความจำเป็นในการบำบัดต้านมะเร็งแบบอื่นๆ อีกต่อไป การใช้ยาสามชนิดร่วมกันไม่ส่งผลให้เกิดความเป็นพิษมากกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับการบำบัดด้วยการกีดกันแอนโดรเจนและโดซิแทกเซลเพียงอย่างเดียว